Klirens kreatyniny to metoda diagnostyczna, mająca na celu ocenę funkcjonowanie nerek (kłębuszków i kanalików nerkowych). Kreatynina to jedno z endogennych białek ustroju, powstające w wyniku procesów katabolicznych, przede wszystkim przemian miocytów mięśni szkieletowych.

Kreatynina nie ulega zwrotnej resorpcji w cewkach nerkowych, ulegając tylko przesączaniu, co powoduje, że jest ona bardzo dobrym wskaźnikiem ewentualnych zaburzeń funkcji nerek.

Wskazania do badania klirensu kreatyniny

Badanie stężenia kreatyniny w osoczu pacjenta przeprowadza się, gdy istnieje podejrzenie przewlekłej nefropatii, a także w przypadku rutynowych badań profilaktycznych, których zadaniem jest ocena fizjologii organizmu. Klirens kreatyniny jest niezwykle czułym i swoistym markerem wydolności nerek. Ocena patologii w zakresie filtracji i resorpcji nefronów niezbędna jest również przed zrobieniem wszelkich badań diagnostyki obrazowej (np. tomografia komputerowa), które wymagają dożylnego podania środku konstrastowego.

Najprościej wtedy zbadać klirens kreatyniny lub jej stężenie. Niezaburzona funkcja nerek oraz wykluczenie nieprawidłowości w zakresie parametru jakim jest klirens jest absolutnie konieczne, żeby zaaplikowany środek kontrastowy mógł być efektywnie usunięty przez nerki pacjenta. Pewne farmaceutyki podawane w farmakoterapii również mogą wymagać absolutnie sprawdzenia parametru jakim jest poziom i klirens kreatyniny, zanim włączy się leczenie.

Klirens kreatyniny- jak wygląda badanie?

Najczęściej, gdy liczy się klirens kreatyniny, oznaczane jest stężenie kreatyniny w osoczu. Ocena ta polega na pobraniu od badanego niewielkiej ilości krwi żylnej i przesłaniu jej do referencyjnego centrum diagnostycznego. Wymiennym badaniem przydatnym w ocenie filtracji kłębuszkowej i resorpcji kanalikowej jest oznaczenie stężeń kreatyniny w porcji moczu pobranej od badanego albo uzyskanej w całodobowej zbiórce moczu.

Oznaczenia wykonywane są w rutynowy sposób z użyciem zautomatyzowanych urządzeń analitycznych, które wykorzystują reakcję barwną kreatyniny z kwasem pikrynowym lub zjawiska enzymatyczne. Pozwala to z wyjątkową czułością oceniać stężenie oraz klirens kreatyniny.

Klirens kreatyniny – jak interpretować badanie?

W oparciu o ustalenie stężenia kreatyniny możliwe jest ocenienie fizjologicznej filtracji kłębuszkowej (eGFR – szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej), wskaźnik ten obejmuje poziomy referencyjne stężenia kreatyniny, wiek oraz wagę i płeć badanego. Tak wyliczany klirens kreatyniny wykorzystuje do kalkulacji specjalistyczne kalkulatory. Wyłączne oznaczenie stężenia kreatyniny może nie wystarczać u osób chorych w zaawansowanym wieku lub hektycznych.

U osób tych parametry laboratoryjne jak klirens kreatyniny są często prawidłowe, natomiast funkcja nerek jest osłabiona wyraźnie.

W tym wszystkim należy pamiętać, że w klinice nie leczy się wyników badań o konkretnych pacjentów i nawet najlepsza analiza laboratoryjna nie wystarczy dla poprawnej oceny.

Kolka jest bardzo częstą dolegliwością, na którą cierpi wielu biegaczy uprawiających sport. Konieczna jest zatem odpowiednia walka z nią dla osiągnięcie dobrych rezultatów w sporcie i stałego rozwijania swojej osoby. Ból spowodowany kolką to przede wszystkim konieczność zwolnienia, a czasem nawet całkowitego zatrzymania się. Tylko w ten sposób można spowodować, że ból faktycznie ustąpi i możliwe będzie kontynuowanie swojego biegu.

Warto przy tym pamiętać o tym, że sama kolka nie jest niebezpieczna dla zdrowia. Kolka to tylko i wyłącznie informacja o zbyt dużym wysiłku i o tym, że konieczne jest spowolnienie, a ból ustanie.

Styl życia oparty o bieganie

Kultywowanie zdrowia i stylu życia opartego na sporcie stało się w ostatnim czasie naprawdę popularne i decyduje się na to coraz to większa liczba osób. Warto zatem odpowiednio podejść do tej kwestii i wybrać takie rozwiązania, które pomogą w utrzymaniu doskonałej formy i samopoczucia. Dzięki temu można będzie osiągnąć znacznie więcej i być naprawdę zadowolonym z dbania o siebie.

Na ulicach coraz częściej widać osoby, które właśnie biegają i czerpią z tego dużą radość i satysfakcję. Doskonałym przykładem przykładania się do zdrowia są również coraz popularniejsze biegi miejskie, które można spotkać naprawdę bardzo często. Są one fenomenalną formą kultywowania zdrowia. Przy tym każda z osób, które brały w nich udział doświadczyły dolegliwości jaką jest kolka.

Czym jest w ogóle kolka?

Kolka wywoływana jest przez skurcz mięśni gładkich i objawia się nagłym uderzeniem bardzo silnego bólu. Najczęstszym miejscem występowania kolki jest lewa strona ciała pod żebrami, gdzie następuje skurcz jelit. Następuje w ten sposób wypchnięcie krwi do śledziony, która naciąga torebkę śledzionową. Za sprawą tego odczuwany jest bardzo silny ból, który uniemożliwia wręcz dalsze bieganie.

Odpowiednie przeciwdziałanie w takiej sytuacji jest zatem koniecznością, aby pożegnać się z bólem i poczuć zdecydowanie lepiej. Z tego też powodu dla uniknięcia kolki należy nie jeść przed bieganiem na około 2-3 godziny.

Przyczyny występowania kolki

Kolka jest spowodowana najczęściej zbyt szybkim biegiem, który przekłada się na to, że organizm nie jest w stanie dostarczyć do narządów odpowiedniej ilości tlenu. Do pozostałych przyczyn można zaliczyć małe ukrwienie przepony, zbyt słabe mięśnie oraz odpływ krwi z żołądka. Wszystkie te czynniki mogą powodować, że podczas biegu wystąpi kolka, która powoduje, że konieczne jest zatrzymanie się i złapanie oddechu.

Jak unikać kolki?

Podstawowa zasada to zachowanie odstępu pomiędzy posiłkiem, a biegiem. Dzięki temu bardzo często kolka po prostu nie występuje. Ważna jest również sama rozgrzewka.

Co robić, gdy wystąpi kolka?

Gdy kolka już się pojawi konieczne jest zwolnienie z biegiem, a nawet przespacerowanie się przez pewien czas. Pomóc może także uciskanie miejsca, w którym wystąpiła kolka. Nie można przy tym siadać, ponieważ może to jedynie zwiększyć odczuwany ból.

Badania, które powinna wykonać każda kobieta w ciąży pozwalają skutecznie diagnozować i wdrożyć leczenie wielu poważnych schorzeń matki oraz płodu, które mogą być bezpośrednim zagrożeniem dla zdrowia i życia dziecka!

Badanie serologiczne

Badanie serologiczne grupy krwi oraz oznaczenie antygenu RH pozwala sprawdzić, czy istnieje ryzyko wystąpienia konfliktu serologicznego. Wielu ginekologów decyduje się na to badanie już na początku ciąży. Każda ciężarna zawsze powinna mieć przy sobie wynik badania serologicznego grup krwi.

Ciąża i poród to stany predestynujące do nasilonego krwawienia. W przypadku zaistnienia potrzeby nagłej transfuzji potrzebny jest dokładny wynik badania serologicznego!

Badanie ogólne moczu

Badanie ogólne moczu to bardzo stare, ale niezwykle dobre badanie. Dostarcza ono informacji na temat funkcjonowania całego ustroju. Dzięki niemu możliwa jest ocena funkcjonowania nerek, weryfikacja obecności infekcji w drogach moczowych oraz diagnostyka cukrzycy ciężarnych.

Mocz do badania należy oddać w jałowym, specjalnym pojemniczku przeznaczonym dla celów diagnostycznych.

Oznaczenie poziomu glukozy w surowicy krwi

Oznaczenie poziomu glukozy w surowicy krwi to badanie obligatoryjne, gdyż cukrzyca ciężarnych to istotne niebezpieczeństwo dla matki i rozwijającego się dziecka. Badanie zleca się na początku pierwszego oraz na samym końcu drugiego trymestru ciąży. Pierwsze oznaczenie glukozy wymaga przebywania na czczo.

Przy prawidłowym wyniku także konieczna jest następna kontrola laboratoryjna. Pomiędzy 24 a 28 Hbd przeprowadzany jest doustny test obciążenia glukozą (OGTT). Należy wtedy przyjść po standardowym posiłku do laboratorium, gdzie otrzymuje się 75g rozpuszczonej glukozy do wypicia i następnie wykonuje się kilka badań glikemii w celu oceny tolerancji glukozy.

Badanie morfologii krwi obwodowej

Badanie morfologii krwi obwodowej wykonywane jest co miesiąc. Określa się tutaj frakcje białych, czerwonych krwinek oraz płytek. Dodatkowo morfologia krwi obwodowej dostarcza informacji na temat hematokrytu, stężenia hemoglobiny. Niedokrwistość to częsty problem wśród ciężarnych, a dzięki badaniom możliwe jest szybkie ustalenie przyczyny anemii. Do powyższych zaliczyć można niedobory witaminy B12, kwasu foliowego oraz żelaza.

Kontrole laboratoryjne pozwalają diagnozować anemie oraz wykrywać zakażenia, choroby rozrostowe i ogólnoustrojowe. Badanie z reguły jest wykonywane rano i zaleca się pozostawanie na czczo w trakcie wykonywania badania.

Badanie VDRL

Badanie VDRL w kierunku kiły zalecane jest w okolicy 10 Hbd i po 30 tygodniu ciąży. Wynik ostatniego odczynu krętkowego należy zabrać do szpitala i mieć go przy porodzie.

Testem przesiewowym w kierunku najczęstszych zespołów genetycznych jak Zespół Downa, Patau’a i Edwardsa jest tak zwany test Białka PAPP-A pomiędzy 10-14 tygodniem ciąży.
Badanie w kierunku wirusa cytomegalii (CMV) dobrze wykonać przed poczęciem dziecka.

Testowanie obecnie uważa się jednak za mało przydatne ze względu na brak swoistej profilaktyki oraz powszechność zakażenia wirusem cytomegalii. Standardowe testy wykonuje się pomiędzy 6-8 Hbd i potem około 24 tygodnia.