Strona główna Blog Strona 106

Kwas hialuronowy – eliksir młodości

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Kwas hialuronowy – eliksir młodości

Hialuronian sodu, czyli kwas hialuronowy to substancja ulegająca silnemu uwodnieniu, a więc jest idealna do nawilżania. Ten oto kwas hialuronowy jest powszechnie stosowany w wielu kosmetykach oraz preparatach nawilżających.

Hialuroniany występują w obrębie gałki ocznej (cieczy wodnistej, łzach, ciele szklistym) w skórze oraz mazi stawowej. Kwas hialuronowy to także istotny składnik tkanki łącznej oraz płynów tkanki łącznej. Niektóre osoby dostrzegły już korzyści płynące z zastosowania hialuronianu sodu u chętnie z nich korzystają w swoich produktach. W chwili obecnej kwas hialuronowy jest często stosowany w terapii zespołu suchych spojówek, w przypadku uszkodzeń gałki ocznej oraz jaskry.

Czym jest kwas hialuronowy?

Kwas hialuronowy znajduje się praktycznie we wszystkich żywych organizmach. W terapii dermatologicznej, kosmetyce oraz leczeniu okulistycznej hialuronian sodu jest chętnie stosowany w swojej stabilnej postaci, czyli hialuronianu sodu. To właśnie ta substancja naturalnie występuje w ustroju człowieka.

Z zastosowaniem tego kosmetyki i preparaty zawierające kwas hialuronowy są bardzo bezpieczne i nie jest potrzebne uprzednie przeprowadzanie testów alergicznych.

W jaki sposób działa kwas hialuronowy?

Sam w sobie kwas hialuronowy jest naturalnym elementem składu filmu łzowego oraz odpowiada za skuteczne nawilżanie w trakcie mrugania. Przy otwarciu powieki hialuronian sodu podnosi lepkość filmu łzowego, co pozwala utrzymać go przy powierzchni gałki ocznej. Przy zamknięciu gałki ocznej zmniejsza się gęstość kwasu hialuronowego, aby oko mogło być znowu nawilżone.

Istotną funkcją, jaką pełni kwas hialuronowy jest mocne wiązanie wody, dzięki czemu ani soczewka kontaktowa ani oko nie ulegną wyschnięciu. Przyczynia się to do tego, że noszenie soczewek kontaktowych jest dostępne dla osób przebywających w suchych oraz klimatyzowanych przestrzeniach, bez generowania niepotrzebnych dolegliwości.

Dlaczego warto go stosować

Sam kwas hialuronowy, a konkretniej hialuronian sodu wykorzystywany w kroplach do oczu ma wiele bardzo pozytywnych właściwości. Składnik ten przede wszystkim utrzymuje film łzowy, redukuje tarcie pomiędzy powierzchnią spojówki a soczewką kontaktową oraz skutecznie wiąże niekorzystne dla naszych oczu substancje, które cały czas kontaktują się z okiem.

Kwas hialuronowy – eliksir młodości

Działanie nawilżające i ochronne jakie ma kwas hialuronowy zmniejsza uczucie wysuszenia, podrażnienia, pieczenia oraz obecności ciała obcego pod powieką, które wynikają z faktu stosowania soczewek kontaktowych.

Kiedy dobrze stosować krople zwierające kwas hialuronowy:

  • Przy długo trwającej pracy przy komputerze oraz w trakcie przebywania w klimatyzowanych pomieszczeniach
  • W przypadku szkodliwego działania zewnętrznego środowiska: słońca, wiatru, słonej wody, zanieczyszczonego powietrza oraz zadymienia
  • Przy zapaleniu spojówek
  • Po przebytej operacji okulistycznej

Warto stosować związki i krople zawierające hialuroniany. Jest to naturalne i bezpieczne nawilżenie oczu!

Badania w ciąży jakie należy wykonać

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Badania w ciąży jakie należy wykonać

Badania, które powinna wykonać każda kobieta w ciąży pozwalają skutecznie diagnozować i wdrożyć leczenie wielu poważnych schorzeń matki oraz płodu, które mogą być bezpośrednim zagrożeniem dla zdrowia i życia dziecka!

Badanie serologiczne

Badanie serologiczne grupy krwi oraz oznaczenie antygenu RH pozwala sprawdzić, czy istnieje ryzyko wystąpienia konfliktu serologicznego. Wielu ginekologów decyduje się na to badanie już na początku ciąży. Każda ciężarna zawsze powinna mieć przy sobie wynik badania serologicznego grup krwi.

Ciąża i poród to stany predestynujące do nasilonego krwawienia. W przypadku zaistnienia potrzeby nagłej transfuzji potrzebny jest dokładny wynik badania serologicznego!

Badanie ogólne moczu

Badanie ogólne moczu to bardzo stare, ale niezwykle dobre badanie. Dostarcza ono informacji na temat funkcjonowania całego ustroju. Dzięki niemu możliwa jest ocena funkcjonowania nerek, weryfikacja obecności infekcji w drogach moczowych oraz diagnostyka cukrzycy ciężarnych.

Mocz do badania należy oddać w jałowym, specjalnym pojemniczku przeznaczonym dla celów diagnostycznych.

Oznaczenie poziomu glukozy w surowicy krwi

Oznaczenie poziomu glukozy w surowicy krwi to badanie obligatoryjne, gdyż cukrzyca ciężarnych to istotne niebezpieczeństwo dla matki i rozwijającego się dziecka. Badanie zleca się na początku pierwszego oraz na samym końcu drugiego trymestru ciąży. Pierwsze oznaczenie glukozy wymaga przebywania na czczo.

Badania w ciąży jakie należy wykonać

Przy prawidłowym wyniku także konieczna jest następna kontrola laboratoryjna. Pomiędzy 24 a 28 Hbd przeprowadzany jest doustny test obciążenia glukozą (OGTT). Należy wtedy przyjść po standardowym posiłku do laboratorium, gdzie otrzymuje się 75g rozpuszczonej glukozy do wypicia i następnie wykonuje się kilka badań glikemii w celu oceny tolerancji glukozy.

Badanie morfologii krwi obwodowej

Badanie morfologii krwi obwodowej wykonywane jest co miesiąc. Określa się tutaj frakcje białych, czerwonych krwinek oraz płytek. Dodatkowo morfologia krwi obwodowej dostarcza informacji na temat hematokrytu, stężenia hemoglobiny. Niedokrwistość to częsty problem wśród ciężarnych, a dzięki badaniom możliwe jest szybkie ustalenie przyczyny anemii. Do powyższych zaliczyć można niedobory witaminy B12, kwasu foliowego oraz żelaza.

Badania w ciąży jakie należy wykonać

Kontrole laboratoryjne pozwalają diagnozować anemie oraz wykrywać zakażenia, choroby rozrostowe i ogólnoustrojowe. Badanie z reguły jest wykonywane rano i zaleca się pozostawanie na czczo w trakcie wykonywania badania.

Badanie VDRL

Badanie VDRL w kierunku kiły zalecane jest w okolicy 10 Hbd i po 30 tygodniu ciąży. Wynik ostatniego odczynu krętkowego należy zabrać do szpitala i mieć go przy porodzie.

Testem przesiewowym w kierunku najczęstszych zespołów genetycznych jak Zespół Downa, Patau’a i Edwardsa jest tak zwany test Białka PAPP-A pomiędzy 10-14 tygodniem ciąży.
Badanie w kierunku wirusa cytomegalii (CMV) dobrze wykonać przed poczęciem dziecka.

Testowanie obecnie uważa się jednak za mało przydatne ze względu na brak swoistej profilaktyki oraz powszechność zakażenia wirusem cytomegalii. Standardowe testy wykonuje się pomiędzy 6-8 Hbd i potem około 24 tygodnia.

 

Odmładzający make-up

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Odmładzający make-up

Odmładzający make-up

Młode i piękne kobiety bardzo często poprzez nieumiejętnie stosowany make-up skutecznie się postarzają. Warto uniknąć przynależności do tego grona – wystarczy przestrzegać kilku prostych wskazówek i unikać często powtarzanych błędów.

Jak zacząć? Przed rozpoczęciem nakładania kolejnych warstw jakie ma make-up, malowanie powinno poprzedzać dokładne nawilżanie cery.

Nawet najdroższe kosmetyki nie poprawią wyglądu, gdy skóra jest zmęczona i wysuszona. Dobrze, aby każdy make-up poprzedzony był przez zastosowanie ciepłej wody oraz lekkiego kremu nawilżającego. Na pewno od razu poczuje różnice.

Po zakończeniu nawilżania może rozpocząć malowanie twarzy!

Jaśniej, lżej i przede wszystkim – mniej warstw!

W przypadku takich rozwiązań dla urody jak make-up korzystnie sprawdza się maksyma odnośnie tego, iż mniej często znaczy lepiej! Nadmiar różu, puder oraz fluid to podstawowy zestaw, który nie sprawdza się w odmładzaniu.

Aby make-up podkreślał świeżość cery dobrze zastosować odpowiedni podkład o żółtawym odcieniu – takie przygotowanie na pewno fajnie ociepla karnację. Nie można stosować absolutnie podkładów przyciemniających cerę – taki make-up wygląda jak sztuczna maska. Przy zbyt jasnym makijażu skóra wygląda z kolei bardzo niezdrowo.

Jeśli Twój make-up nie istnieje bez pudru, to należy delikatnie nałożyć go na policzki, czoło oraz nos – lepiej unikać nanoszenia znacznej warstwy pudru na linie zmarszczek, gdyż poprowadzi to jedynie do ich podkreślenia.

Odmładzający make-up

Z umiarem stosować należy także róż. Klasyczny make-up z wykorzystaniem różu powinien ładnie modelować owal twarzy – przy nadmiernej jego ilości może dojść do zniekształcenia zarysów twarzy. Jeśli codzienny make-up nie składa się z różu i nie potrafi się z niego korzystać, to zwyczajnie najlepiej z niego zrezygnować!

Postarzający make-up w punktach:

1. Ciemne pomadki, szczególnie te zawierające ciemny, brązowy pigmenty. Należy szczególnie ich unikać, gdy wokół ust znajdują się drobne zmarszczki, które znacząco się mogą uwidocznić przez taki oto make-up. Należy też pamiętać, iż ciemne usta najlepiej wyglądają przy wieczorowym oświetleniu. W ciągu dnia lepiej stosować bezbarwne pomadki, delikatne błyszczyki oraz różne odcienie zbliżone do naturalnego koloru warg.

2. Ciemne kolory wokół oczu zmniejszają optycznie gałki oczne, generują wrażenie ciężkości, uwydatniają zmarszczki, worki i sińce. Na pewno nie jest to dobry make-up. O wiele lepiej jest zastosować ciemne kredki oraz cienie dla podkreślenia zewnętrznych kącików oczu oraz górnych powiek. Zastosowanie zalotki oraz tuszu do rzęs skutecznie powiększa optycznie oczy!

3. Perłowe odcienie naniesione w nadmiarze na usta oraz powieki nie tylko postarzają. Nadmierny perłowy make-up wzmacnia często niewidoczne pierwotnie mankamenty cery. Taki świetlisty makijaż jest zresztą już niepopularny!

Żeby make-up autentycznie odmładzał, trzeba koniecznie pamiętać o stosowaniu białej kredki do oczu, rozświetla za, błyszczyków oraz kosmetyków o beżowych, jasnoróżowych odcieniach.

Półpasiec

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Półpasiec

Do przyczyn występowania półpaśca można zaliczyć wirus VZV. Jest to ten sam, który odpowiada za ospę wietrzną. Półpasiec jest chorobą, którą nie można się zarazić od innych. Osoby, które zarażą się wirusem zachorują na ospę wietrzną.

Sam wirus umiejscawia się w pobliżu rdzenia kręgowego oraz mózgu, a dodatkowo może przez wiele lat pozostawać w stanie uśpienia i nie dawać kompletnie żadnych objawów. Najczęściej uaktywnienie się wirusa następuje u osób w podeszłym wieku w sytuacji, gdy organizm jest osłabiony przez wiele innych czynników.

Półpasiec występujący w okresie ciąży nie stanowi zagrożenia dla samego dziecka.

Półpasiec – objawy

Do objawów półpaśca można zaliczyć:

  • Pieczenie, swędzenie, mrowienie, nadwrażliwość na dotyk
  • Widocznym objawem jest czerwona wysypka
  • Pojawienie się pęcherzy wypełnionych płynem. Z czasem te twardnieją i tworzą na skórze twardą skorupę
  • Dodatkowymi objawami u osób chorych mogą być dreszcze, gorączka, ból głowy oraz problemy żołądkowe

Do pierwszych objawów półpaśca można zaliczyć dolegliwości bólowe. Wypryski na skórze pojawiają się nawet do 5 dni później po wystąpieniu samego bólu. W niektórych przypadkach mogą nie wystąpić natomiast wcale. Półpasiec może wystąpić w okolicach tułowia (najczęściej po jednej stronie), w okolicach twarzy, szyi, a także wokół oczu i uszu.

Kto jest narażony na półpaśca

Ponad połowa zachorowań tyczy się osób, które ukończyły 60 rok życia. Jest to najbardziej narażona grupa osób na zachorowanie. Często półpasiec może wystąpić również u dzieci, ale pod warunkiem, że przeszły one już ospę wietrzną. Ryzyko wystąpienia choroby jest również zwiększone przez przebyte nowotwory, HIV lub AIDS, a także przez obniżoną odporność.

Półpasiec – możliwe powikłania

  • Neuralgia popółpaścowa – w niektórych przypadkach ból związanych z chorobą występuje nawet po zniknięciu wysypki. Jest to spowodowane tym, że uszkodzone włókna nerwowe wysyłają sygnały nerwowe z obszarów zagojonej skóry do mózgu.
  • Półpasiec występujący w okolicach oczu może doprowadzć nawet do całkowitej utraty wzrok. Dlatego też, gdy wypryski pojawią się w okolicach oczu konieczne jest natychmiastowe udanie się do lekarza w celach kontrolnych.
  • Zespół Ramsaya Hunta – dotyczy tylko sytuacji, gdy półpasiec występuje w okolicach uszu. W takiej sytuacji choroba może doprowadzić nawet do całkowitej utraty słuchy, a rzadziej do paraliżu mięśni twarzy.
  • Bakteryjne zapalenie skóry – objawami są zaczerwienienie, nadwrażliwość lub zaognienie miejsca, w którym wcześniej występowała wysypka.

Półpasiec – jak rozpoznać chorobę?

Półpasiec dla lekarza jest bardzo łatwy do rozpoznania i już nawet lekarz pierwszego kontaktu powinien wykryć chorobę. W przypadku, gdy półpasiec nie daje żadnych objawów diagnoza może być utrudniona i może wymagać nawet udania się na kontrolę do specjalisty, który zaleci wykonanie testów laboratoryjnych.

Półpasiec

Półpasiec – jak leczyć?

Choroba trwa zazwyczaj od 2 do 4 tygodni. Jednak już po około 10 dniach pęcherze na skórze zaczynają pękać, a sama wysypka zanikać. W większości przypadków półpasiec nie pozostawia na skórze żadnych blizn. Leczenie odbywa się poprzez przyjmowanie leków przeciwwirusowych, które są skuteczną formą walki z chorobą. Miejscowo stosuje się również leki, które działają łagodząco na świąd skóry.

Przerywany post – recepta na zdrowie

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Przerywany post – recepta na zdrowie

Praktycznie każda kobieta marzy o tym, aby mieć smukłą sylwetę i cieszyć się zrzuceniem dodatkowych, niepotrzebnych kilogramów bez specjalnych wyrzeczeń. Niestety, ale codzienna dieta nie pomaga w utrzymaniu doskonałej figury. Dlatego też należy zastosować takie skuteczne metody walki z nadwagą jak głodówka! Nie ma co ulegać modzie na fantastyczne diety – lepiej jest przyjrzeć jednej z najbardziej logicznych diet, którą to jest kontrolowana głodówka. Na czym polega dieta intermittent fasting?

Jakie efekty daje przerywana głodówka?

Zasady, jakie ma głodówka, a ściślej dieta intermittent fasting pozwalają na przyśpieszenie metabolizmu, oczyszczenie organizmu i redukcję wagi ciała. Poprawnie poprowadzona dieta IF pozwoli na:

  • Utratę nadmiaru tkanki tłuszczowej i utratę niepotrzebnych kilogramów
  • Głodówka znacząco zwiększa wrażliwość tkanki tłuszczowej i mięśniowej na insulinę
  • Możliwe jest obniżenie skuteczne poziomu glukozy i LDL w osoczu krwi
  • Głodówka usprawnia utlenianie kwasów tłuszczowych i lipolizę.
  • Podniesienie poziomu glukagonu oraz somatotropiny.

W jaki sposób głodówka Intermittent Fasting wpływa na organizm?

Niezależnie od wybranego trybu diety intermittent fasting, regularne żywienie opiera się na okresach jedzenia oraz cyklicznych głodówkach. Jest to autentyczna ewolucja, patrząc na fakt, iż dietetycy rekomendowali dotychczas regularne przyjmowanie pięciu, niewielkich posiłków dziennie.

Model, jaki ma głodówka IF na jedzenie przeznacza się określone okno czasowe, które poprzedza post. Panie powinny rozpoczynać dietę IF od postu nieprzekraczającego 14 godzin. Gdy to mężczyzna pragnie zrzucić niepotrzebne kilogramy, to możliwe jest rozpoczęcie diety po 16 godzinach głodówki.

Stopniowo okres niejedzenia można wydłużać – co kilka dni dobrze dołożyć do dwóch godzin postu. Sen jest wliczany w okres niejedzenia. Utrzymanie się zasadom intermittent fasting pozwala przyśpieszyć metabolizm i pozbyć się dodatkowych kilogramów.

Jak działa ta głodówka?

W trakcie diety, głodówka nasila lipolizę oraz oksydację kwasów tłuszczowych. To zapasy tłuszczów są wykorzystywane w przypadku braku podaży kalorii z zewnątrz. W toku lipolizy z tkanki tłuszczowej uwalniane są kwasy tłuszczowe, cholesterol i trafiają do osocza krwi. Ostatecznym etapem lipolizy jest beta-oksydacja, zamieniająca kwasy tłuszczowe w energię!

Przerywany post – recepta na zdrowie

W trakcie poszczenia dochodzi do redukcji aktywności insuliny, przy jednoczesnym wzroście działania glukagonu, który uwalnia zgromadzony w mięśniach i wątrobie glikogen. Nadmiar insuliny działa anabolicznie i powoduje deponowanie tkanki tłuszczowej w organizmie.

Głodówka, która wyzwala znaczne poziomy glukagonu podnosi nieco poziom glukozy we krwi, obniżając przy tym stężenie cholesterolu i kwasów tłuszczowych. Działanie glukagonu przyczynia się także do eliminacji toksyn z organizmu.

Przerywana głodówka wcale nie powoduje utraty tkanki mięśniowej! Wzrost aktywności somatotropiny powoduje podniesienie utleniania kwasów tłuszczowych i przyczynia się do procesów anabolicznych w obrębie mięśni!

Rektoskopia

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0

Jakim zabiegiem jest rektoskopia

Rektoskopia należy do obszernego zbioru badań endoskopowych dystalnej części przewodu pokarmowego.

Ocena rektoskopowa wykonywana jest z użyciem specjalnego endoskopu o długości do 30 cm i średnicy do 2 centymetrów, określanego mianem rektoskopu.

Oświetlenie do układu optycznego rektoskopu dostarczane jest za pośrednictwem światłowodu. Optyczny układ pozwala na transmisję obrazu z wnętrza pacjenta na ekran telewizyjny.

Przy pomocy badania jakim jest rektoskopia proktolog może dokonać oceny morfologii śluzówki odbytu i dystalnego okrężnicy.

Badanie rektoskopowe umożliwia pobranie wycinka biopsyjnego do badań patomorfologicznych i mikrobiologicznych. Rektoskopia pozwala także na usuwanie ciał obcych z odbytu, hamowanie krwawienia z hemoroidów oraz usuwanie polipów odbytnicy.

Rektoskopia – wskazania medyczne

Badanie endoskopowe odbytnicy rekomenduje się pacjentom odczuwającym ból w okolicach odbytu oraz skarżących się na obecność krwi w stolcu. Rektoskopia rekomendowana jest również osobom cierpiącym z powodu nieregularnego wypróżniania albo oddających kał bezwiednie. Proktolog zaleca rektoskopię w sytuacji pojawienia się podejrzeń w kierunku nowotworu odbytu, samej odbytnicy jak i całej okrężnicy.

Rektoskopia okazuje się szczególnie cenną metodą w przypadku nowotworów znajdujących się w stadium przedklinicznym. Istotną przesłanką dla wykonania badania rektoskopowego pozostaje również endometrioza u kobiet oraz występowanie colitis ulcerosa u obu płci.

Jak przebiega zabieg wziernikowania odbytu?

W trakcie badania pacjent przyjmuje charakterystyczną dla badania urologicznego i proktologicznego pozycję. Po ułożeniu pacjenta zaczyna się właściwa rektoskopia. Jest ona też wykonywana u osób obłożnie chorych, które nie mogą ustawić się w klasycznej pozycji „kolankowo-łokciowej”. Przy konieczności wykonania badania na leżąco, rekomenduje się pozycję lewoboczną Simsa (uda przykurczone, brzuch w stronę stołu, tułów zrotowany).

Rektoskopia rozpoczyna się od oceny wizualnej okolicy okołorektalnej. Po przeprowadzaniu oceny właściwe wziernikowanie w sensie endoskopowym rozpoczyna się. Pacjenci często pytają o to, czy ten zabieg boli. Sam zabieg nie generuje znacznego poczucia dyskomfortu, wynika to głównie ze stosowania żelu znieczulającego z lidokainą, który nakładany jest na końcową cześć endoskopu. Po nasmarowaniu endoskop wprowadzany jest w głąb odbytnicy i prowadzi się aktywną obserwację oglądanych obszarów przewodu pokarmowego. Sam zabieg zajmuje wyłącznie kilka minut!

Jak interpretowana jest rektoskopia?

Gdy rektoskopia jest wykonywana prywatnie, to cena zabiegu na ogół nie przekroczy 200 złotych.

Każde badanie opatrzone jest opisem wykonanym przez proktologa, który dokładnie opisuje zaobserwowany obraz morfologiczny. Interpretacja badania proktologicznego i specjalistycznych badań jak rektoskopia wymaga wiedzy fachowej z zakresu chirurgii oraz gastroenterologii. Stąd też każdy opis powinien być pacjentowi dokładnie przełożony na zrozumiały język.

Syrop glukozowo-fruktozowy – tani zamiennik cukru, którego warto unikać

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Syrop glukozowo-fruktozowy – tani zamiennik cukru, którego warto unikać

Ostatnio kontrowersji, na temat produktu którym jest syrop glukozowo-fruktozowy pojawiło się bardzo dużo. Czyni to syrop glukozowo-fruktozowy swoistym celebrytą dietetycznym wśród wszystkich dodatków do żywności.

Jest on traktowany jako główny winowajca w epidemii otyłości i cukrzycy typu 2. Na zachodzie, w szczególności W USA jego wykorzystanie jest szczególnie powszechne. Co przełożyło się bezpośrednio na jego popularność?

Producenci wolą używać takich środków jak syrop glukozowo-fruktozowy w zastępstwie do cukru – nie ma się tutaj czym dziwić.

Jest to tani, wydajny oraz prosty w transporcie surowiec o długim terminie przydatności. Poprawia on walory smakowe oraz zapachowe produktów.

Niestety, ale kontrowersje które dotyczą tego składnika jakim jest syrop glukozowo-fruktozowy związane są ze skutkami ubocznymi jego stosowania. Jest ich całkiem sporo…

Gorzkie konsekwencje kukurydzianej słodyczy

Badania naukowe pozostają jednoznaczne. Uzyskiwany ze skrobi kukurydzianej syrop glukozowo-fruktozowy strasznie negatywnie wpływa na zdrowie. Zawiera on duże ilości fruktozy, co szczególnie niekorzystnie wpływa na działanie ustroju.

Syrop glukozowo-fruktozowy przyczynia się do wzrostu produkcji kwasu moczowego, podnoszącego ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej, dny moczanowej oraz całych powikłań związanych ze insulinoopornością i syndromem metabolicznym: nadciśnienia tętniczego, chorób nerek, układu krążenia.

Wzrost ilości tkanki tłuszczowej i otyłość. Są to jedne z częstszych konsekwencji korzystania z cukru, jakim jest syrop glukozowo-fruktozowy. Wysoki indeks fruktozy nie podnosi wydzielania leptyny oraz insuliny, co nie pobudza ośrodka sytości w podwzgórzu. Dlatego też dochodzi do następczego wzrostu apetytu, a nadmierne spożywanie takich związków jak syrop glukozowo-fruktozowy przyczynia się do wygenerowania zaburzeń sytości oraz głodu. Dodatkowo – dochodzi do wzrostu ochoty na słodkie pokarmy, a to oznacza przyswajanie większej ilości kalorii w diecie.

Wzrost insulinooporności (czyli spadek wrażliwości ustroju na insulinę) to jedno z powikłań, z jakim wiąże się spożywanie produktów zawierających syrop glukozowo-fruktozowy. Prowadzi to bezpośrednio do wystąpienia cukrzycy typu 2

Syropy wysokofruktozowe, jak syrop glukozowo-fruktozowy w mogą generować zaburzenia gospodarki lipidowej. Dochodzi do wzrostu stężeń triglicerydów oraz cholesterolu w osoczu. Jednocześnie ogranicza to ilość dobroczynnych lipoprotein HDL.

Syropy zawierające znaczną ilość fruktozy przyczyniać się mogą do wystąpienia niealkoholowego stłuszczenia wątroby

Syrop glukozowo-fruktozowy – tani zamiennik cukru, którego warto unikać

Syrop glukozowo fruktozowy nasilać może stres oksydacyjny., prowadzący do wielu groźnych schorzeń – szczególnie nowotworów, chorób żołądka oraz układu krążenia!

Czego warto unikać?

Syrop glukozowo-fruktozowy jest powszechnie dodawany do takich produktów, jak choćby słodycze, napoje alkoholowe, bezalkoholowe, soki, napoje mleczne, desery, jogurty, serki, słodycze FIT, płatki śniadaniowe, galaretki, dżemy, keczupów, zup oraz koncentratów pomidorowych i warzywnych!

Tympanometria

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Tympanometria

Tympanometria, definiowana także jako audiometria impedancyjna to jedno z podstawowych, nieinwazyjnych badań laryngologicznych ucha środkowego.

Każdorazowo tympanometria jest wykonywana u osób z podejrzeniem porażenia nerwu twarzowego (chodzi tu szczególnie o aktywność mięśnia strzemiączkowego) i podejrzeniem niedosłuchu przewodzeniowego.

Najprościej mówiąc, tympanometria polega na ocenie podatności błony bębenkowej na zmiany ciśnienia w uchu środkowym. W toku badania uzyskuje się krzywą, czyli tympanogram.

Na jej podstawie możliwe jest określenie elastyczności błony bębenkowej i ciśnienia za nią. Pośrednio informuje także o bezpowietrzności jamy bębenkowej, płynu oraz sztywności kosteczek słuchowych (np. w otosklerozie).

Badanie tympanometrii to także pośrednie narzędzie do oceny ucha wewnętrznego.

Tympanometria – kiedy ją wykonujemy?

Tympanometria jest pomocna przy ocenie i podejrzeniu porażenia nerwu twarzowego
Podejrzenie niedosłuchu przewodzeniowego (ucho zewnętrzne oraz środkowe) oraz niedosłuchu odbiorczego (dotyczy narządu przedsionkowo-ślimakowego)

Wykonana przez pediatrę tympanometria bardzo przydaje się przy diagnostyce powszechnych u dzieci chorób.

Badanie tympanometryczne może potwierdzić lub wykluczyć:

  • Perforację błony bębenkowej
  • Stan zapalny w obrębie ucha środkowego
  • Dysfunkcję trąbki słuchowej.

Tympanometria – jak wyglądać powinny przygotowania?

Zastosowanie tympanometru jest bardzo nieinwazyjne, bezbolesne i nie wymaga od pacjentów żadnego specjalnego przygotowania. Ważne jest jednak, aby tympanometria wykonywana była na uchu czystym, bez zalegającej w małżowinie woskowiny.

W sytuacji, gdy badanie tympanometrii wykonywana jest u dziecka, należy odpowiednio wcześnie wyjaśnić dziecko na czym będzie polegało to badanie. Z małymi dziećmi dobrze jest przeprowadzić małą scenkę tego, jak wyglądać będzie tympanometria w gabinecie laryngologa. Należy postarać się, aby w trakcie badania było spokojne – zagwarantuje to prawidłowość wyników ciśnienia w obrębie ucha środkowego. Badania te nie powinny być przeprowadzane u niemowląt poniżej siódmego miesiąca życia.

Jak wygląda samo badanie tympanometrii?

Każde badanie tympanometryczne poprzedzone jest przez inne odpowiednie badania. Bardzo istotna jest ocena drożności trąbki słuchowej, audiometria słowna oraz audiometria tonalna. Pacjent następnie ma umieszczany w uchu niewielki sensor, określany jako tympanometr.

Tympanometria

Do ucha wkłada się specjalną zatyczkę z trzema przewodami (generator tonów, pompka regulująca ciśnienie i mikrofon) – ten element podłączany jest do tympanometru. Urządzenie rejestruje reakcje na fale akustyczne błony bębenkowej, zmiany ciśnienia oraz każde odkształcenie błony bębenkowej.

Badanie tympanograficzne trwa kilkanaście minut, a pacjent w tym czasie nie może się poruszać, przełykać ani mówić. Pozwoli to uzyskać rzetelne w końcowym efekcie rezultaty badania.

Odżywki dla matek karmiących. Co warto kupić?

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Odżywki dla matek karmiących. Co warto kupić?

Karmienie piersią to najlepsze, co matka może zrobić dla swojego nowonarodzonego dziecka. Mleko matki to najlepszy pokarm dla dziecka, ze względu na idealne proporcje składników odżywczych i obecność przeciwciał matczynych w klasie IgA.

Samo karmienie to jednak spory wysiłek dla mamy i jej organizmu. Ustrój stara się dysponować składnikami odżywczymi z preferencją w kierunku produkowanego pokarmu.

Dieta i stosowanie suplementów to idealne narzędzie dla utrzymania dobrego zdrowia i zagwarantowania właściwego rozwoju dziecka.

Postępowanie dietetyczne przy karmieniu piersią

Gotowanie w przypadku karmienia piersią nie należy do łatwych zadań. Istnieje wiele dylematów dietetycznych, a sam okres połogu bardzo sprzyja wyłomom w prowadzeniu diety. W końcu sama ciąża nakłada wiele restrykcji, a tutaj decydowanie się na co najmniej półroczny okres wyłącznego karmienia piersią jest poważnym ograniczeniem.

Dietetycy i specjaliści od mleka kobiecego rekomendują liczne produkty dietetyczne, których to zastosowanie nie zawsze pozostaje proste. Nie ma jednej diety – wszystko realizowane jest metodą prób i błędów. Najważniejsze jest racjonalne podejście do tych kwestii i zrozumienie mechanizmów powstawania zaburzeń pokarmowych u dzieci. Indywidualny charakter nietolerancji pokarmowych w okresie karmienia piersią znacząco utrudnia skuteczny dobór diety.

Jeśli u dziecka nie ma objawów: kolek, śluzowych kup, czy też braku przybierania na wadze, to można spokojnie trzymać swoją dietę. Ważne jest także regularne spożywanie posiłków, gdyż niedożywienie ogranicza ilość pokarmu.

Ważne jest zbilansowanie własnej diety i w razie potrzeby – eliminacja szkodliwych składników. Karmienie powodować może także niedobory w zakresie składników mineralnych oraz witamin. Stąd też dobrym posunięciem jest zastosowanie suplementów diety.

Redukcja ryzyka niedoborów składników odżywczych

Okres karmienia piersią to szczególny czas, gdy zapotrzebowanie na białko, minerały oraz witaminy diametralnie wzrasta. Jeśli dziecko nie ma reakcji alergicznych, to bez stresu można rozszerzą dietę – szczególnie o produkty mleczne zawierające dużo wapnia oraz fosforu. Niekiedy ze względu na ograniczenia sezonowe, tryb życia matki i alergie skomponowanie diety jest bardzo trudne.

Odżywki dla matek karmiących. Co warto kupić?

W takich sytuacjach dobrze stosować preparaty mineralno-witaminowe, które pozwolą uzupełnić niedobory wszelkich potrzebnych jonów i związków chemicznych w ustroju. Dobrze wybierać preparaty dostarczające tychże składników w ilościach dostosowanych do zapotrzebowania ciężarnych i karmiących piersią.

Brak w jadłospisie wartościowych minerałów i witamin niekorzystnie przekładają się na stan zdrowia, kondycję psychiczną oraz wygląd zewnętrzny. Produkcja pokarmu kobiecego jest ewolucyjnie być albo nie być dla przeżycia dziecka, dlatego też organizm dopuszcza maksymalne obciążenie i „wyżyłowanie” organizmu matki ze wszelkich składników odżywczych na potrzeby dziecka. Dlatego też każda karmiąca matka powinna stosować odpowiednie suplementy!

Zapalenia układu moczowego – metody leczenia

Przez
Redakcja Zdrowietiens
-
0
Zapalenia układu moczowego – metody leczenia

Dolegliwości, jakie niesie za sobą zakażenie układu moczowego, to bardzo często objawy dyzuryczne, czyli utrudnione i częste oddawanie moczu, z uczuciem braku pełnego oddania moczu.

Dodatkowo zakażenie układu moczowego może generować takie dolegliwości, jak ból w podbrzuszu, parcie naglące na pęcherz. Przyczyną takiego stanu jest dostanie się do układu moczowego uro-patogennych drobnoustrojów. Jak skutecznie z nimi sobie poradzić?

Medykamenty na zakażenie układu moczowego?

Leki zawierające związki nitrofurantoiny- są to pierwsze i od lat dostępne leki OTC na zakażenie układu moczowego. Najczęściej się stosuje furaginę, która nie tylko zwalcza drobnoustroje, które wywołują zakażenie układu moczowego, ale i wspomagają terapie poprzez nasilenie diurezy.

Lek stosowny jest przez około tydzień (w pierwszym dniu stosuje się 2 tabletki 4 razy na dobę, w kolejnych dobach zażywa się dwie tabletki 3 razy na dobę).
Nie można zaprzestać leczenia bezpośrednio po zakończeniu objawów! Leczenie ma trwać tyle, ile deklaruje producent leku.

Niedoleczone zakażenia często nawracają (szczególnie u kobiet). W razie poważniejszych dolegliwości można zastosować leki przeciwbólowe zawierające paracetamol albo preparaty przeciwbólowe i przeciwzapalne, jak choćby ibuprofen.

Przy zakażeniu bardziej patogenną florą należy zastosować antybiotyki przepisywane przez lekarza: ciprofloksacynę, amoksycylinę z kwasem klawulanowym albo cefuroksym.
Domowe sposoby na zakażenie układu moczowego!

Spożywanie znacznych ilości płynów

Utrzymywanie kwaśnego odczynu moczu poprzez spożywanie dużych ilości wody z cytryną jest bardzo prostym sposobem na zakażenie układu moczowego. Liczne bakterie patogenne specjalnie podnoszą pH środowiska poprzez rozkład amoniaku. Dodatkowo na zakażenie układu moczowego stosować można kwas askorbinowy.

Ważne jest oddawanie moczu przy nawet niewielkim uczuciu parcia. Nie należy go przetrzymywać – dobrze przebywać w miejscach, gdzie toaleta jest powszechnie dostępna.
Należy oddawać mocz do końca. Jest to najszybsza droga, aby zlikwidować zakażenie dróg moczowych, gdyż pozostawienie moczu w pęcherzu sprzyja namnażaniu się patogenów.

Zapalenia układu moczowego – metody leczenia

Gdy tylko przechodzi się zakażenie układu moczowego, należy unikać alkoholu, gazowanych napojów, ostrego jedzenia oraz kofeiny. Te rzeczy mogą nasilić dolegliwości.
Przy występowaniu objawów zakażenia dróg moczowych należy unikać stosunków seksualnych.

Należy stanowczo zrezygnować z gorących kąpieli z pianą. Zawarte w preparatach do kąpieli składniki mogą nasilać uczucie podrażnienia.

Dobrze wspierać się naturalnymi metodami- jedzenie pietruszki, selera i arbuza działa moczopędnie. Częste oddawanie moczu to skuteczna strategia usuwania bakterii.
Żeby zapobiegać takim dolegliwościom jak zakażenie dróg moczowych należy koniecznie utrzymywać miejsca intymne w czystości.

Regularne podmywanie się od przodu do tyłu pozwoli zapobiec przenoszeniu flory z okolic odbytu do ujścia cewki moczowej.

Warto zastosować kilka prostych sposobów, aby zakażenie układu moczowego nie było problemem i żeby nie nawracało.

1...105106107Strona 106 z 107

ZOBACZ TEŻ

REDAKCJA

POPULARNE POSTY

POPULARNE KATEGORIE

© zdrowietiens.pl | 2017