Mononukleoza nazywana jest chorobą pocałunków. Wywołuje ją wirus Epsteina-Bar (EBV), który bytuje w nosie i gardle, a przenosi się przez śluz i ślinę. Zarazić się można przez pocałunek, ale nie tylko. Wirusa można złapać korzystając z tych samych sztućców czy pijąc z tej samej szklanki. Nie przenosi się on jednak podczas codziennych kontaktów, dlatego jeśli choruje jeden z domowników, to pozostali nie muszą się zarazić.
Kto może zachorować na mononukleozę?
Na zakażenie mononukleozą najbardziej narażone są osoby mające osłabiony układ odpornościowy. W grupie największego ryzyka znajdują się dzieci, nastolatkowie oraz ludzie w wieku 24-35 lat. Bardzo często wirusa łapią maluszki, które chodzą do żłobków i przedszkoli. U dzieci poniżej 5 roku życia objawy mogą być tak delikatne, że choroba pozostaje niewykryta. Bardzo rzadko chorują osoby starsze, które zdążyły nabyć odporność na EBV.
Mononukleoza – objawy
Wirus Epsteina-Bar może przebywać w organizmie w stanie uśpienia i nie dawać żadnych widocznych objawów. W tym czasie nosiciel rozprzestrzenia wirusa na inne osoby. Choroba wylęga się nawet 50 dni i dopiero wtedy można zauważyć pierwsze objawy. U najmłodszych dzieci wirus powoduje gorączkę od 38 do 40 stopni Celsjusza oraz dreszcze. W początkowym stadium mononukleoza może przypominać anginę lub grypę.
Kiedy organizm nie trawi mleka, czyli nietolerancja laktozy
Inne objawy mononukleozy są mało charakterystyczne, a zalicza się do nich ból głowy, ból pleców i nóg, zmęczenie, złe samopoczucie, silny ból gardła, opuchnięte migdałki, mdły zapach z ust, obrzęk śluzówek i krtani, obrzęk węzłów chłonnych na całym ciele, obfity katar, brak apetytu, obrzęk powiek, niestrawność, ból w lewej części brzucha, wysypkę po podaniu ampicyliny lub jej pochodnej.
Jak leczy się mononukleozę?
W celu prawidłowej diagnostyki mononukleozy niezbędne jest wykonanie badania krwi z oznaczeniem przeciwciał. Nie istnieje leczenie przyczynowe, dlatego terapia polega głównie na likwidowaniu objawów. Najważniejsze jest obniżanie temperatury oraz łagodzenie bólu gardła. Choremu należy podawać pokarmy lekkostrawne i zwiększyć podaż płynów.
