Kontuzje u trójboistów to temat, którym zajmowało się już wielu badaczy, patrząc z jakimi urazami osoby takie się zmagały, czy często miały kontuzje, co mogło mieć wpływ na ich występowanie. W większości przypadków wnioski były jedne – w przypadku górnej części ciała najczęściej dochodziło do obrażenia mankietu ramienia i rotatora, w przypadku dolnej części ciała urazy dotyczyły kolana i przywodziciela przy pachwinie, a w przypadku tułowia, urazy biodra i dolnego odcinka kręgosłupa. Badania pokazały także, że to mężczyźni częściej zmagają się z kontuzjami i że wszelkie urazy częściej pojawiają się u osób trenujących już długo, a niekoniecznie tych, którzy zaczynają. Co więcej, ci co rywalizują stawiając na szybkość także bardziej są narażeni na problemy zdrowotne, a co szczególnie istotne – ci, którzy mają małe kontuzje i ich nie leczą, często nabawiają się ostrych urazów, z którymi poradzić sobie jest niezwykle ciężko.
W większości przypadków urazy spowodowane są uszkodzeniami ciała w związku z ominięciem sesji treningowych, czy nie stosowaniem się do określonych treningów lub brakiem odpowiedniej regeneracji. Jak wynika z badań, rocznie dochodzi do 0,3 – 2.1 obrażeń. I choć wydaje się to być stosunkowo niski wskaźnik, to związane jest to przede wszystkim z tym, że nie każdy ból jest dla trójboisty kontuzją. Często wieloma rzeczami się nie przejmujemy, niektóre bagatelizujemy. Badając więc sportowców, wielu odczuwa ból lub dyskomfort, ale nie traktuje tego jako urazu. Warto tutaj zaznaczyć także ten fakt, że jeśli u trójboisty pojawi się uraz, zazwyczaj leczy się go przez dłuższy okres czasu, co powoduje, że dana osoba wyłączona jest z treningów na nieco dłuższy czas.
Kto wziął udział w badaniu?
Osoby chętne, które ukończyły 18 rok życia. Podzielono jest na trzy grupy – osoby z interesującym wydarzeniem, osoby bez zainteresowania i osoby, które nie ukończyły badania ze względu na kontuzję w czasie jego trwania. Czym taka kontuzja była? Złamaniem kości, uszkodzeniem mięśnia, więzadła, rozdarciem ścięgna, zwichnięciem. To także uraz, który musiał zakończyć się interwencją u lekarza lub taki, który wymagał rezygnacji z treningów na okres dwóch tygodni i dłużej.
Do oceny wykorzystano wykresy zwane krzywymi przeżyć Kaplana – Meiera, dzięki którym można w pełni zobaczyć zarys występowania różnego rodzaju kontuzji.
